Köy Okulları...

Eskiden köy okulları vardı , daha sonra kapatıldı. Şimdilerde  yanlıştan geri mi dönülüyor?

          Bir zamanlar köye okul açılacak, okuma yazma öğrenilecek ,köye kültür gelecek,  köye bilgi gelecek heyecanıyla köylüler binbir uğraşlarla okullar yaptırdılar. Insanlar çocuğunu okutmak için imza toplayip, Milli Eğitim'e müracaat ederlerdi.Milli Egitim en az 9 öğrenci getirin derdi. Köylü buna  tamam derdi. Bu defa ödenek yok, köyde bir göz ev bulun denirdi. Köylü gider bir odası fazla olan köylüye  yalvarır ve bir ev bulurlardı. Sonra köye  ögretmen verirlerdi. Bu defa  lojman yok...Köylü,öğretmene de bir ev bulur, öğretmeni  her gece birisi misafir eder, yemeğini yedirirdi.Öğretmen  köyde kalsın ki çocukları okutsun diye elinden geleni yapardı.

Biz Okumadık Bari Çocuklarımız Okusun Düşüncesi Yaygındı.

       Bu konuyla ilgili bir anımdan bahsetmek istiyorum. Köyümüzün Atalar  Darıderesi  mezrasında  okul yoktu. Okul için  Milli Eğitim bir göz ev bulun öğretmen verelim  demiş .

           Komşular da Alo (Ali) dayının bir odası fazla  rica edelim, okula versin deyip rica ediyorlar.  Alo dayı" yok" diyor."Kazmayı vurur, yıkar yine vermem"dermiş. Neyse yine birgün Alo dayiyla bir aradayız... Şehirden  lise cağlarındaki torunu   Ali İlhan ve arkadaşı, amcam oğlu Abuzer Kiraz  köye gezmeye  geldiler.O zaman da okul kıyafetleri takım elbise,kravat...Biz de yine okulla ilgili konuşuyorduk.Daha onlar  kendilerini  tanıtmadan  Alo dayı "Bunlar kim" dedi? Biz de Milli Eğitimden gelmişler senin evi okula uygun görmüşler, beğenmişler dedik. Yine  ayni şeyi söyledi. "Yıkarım yine de vermem" dedi.

         Bu arada Alo dayının askerlik yapmadığını (bakaya) olduğunu  bilen  uyanık birisi; "Senin  askerlik durumun var ,karşı çıkma sakın, bir  şeyler verelim gitsinler"dedi.Alo dayının  kolunu tutup, biraz uzaklaştırdı. Elini cebine at,ne istiyorlarsa ver gitsinler dedi Sonra güldük.

        Şaka  olduğunu anlayıp  rahatladı.Daha sonra Alo dayıyı ikna ettik. Okul yapılana kadar bir göz odasını sınıf yaptık. Öğretmen  geldi. Ona da bir göz ev bulduk. Artık okul var, öğretmen var ,çocuklar okuyor...Ancak yeterli değil.Müracaat üstüne müracaat ,gel git uğraş, bir derslik, bir de lojman devlet tarafından yapıldı.

        Sonradan taşımalı egitim olunca birçok köyde olduğu gibi bu okul da, lojman da  atıl bir şekilde kaldı.Bu büyük bir milli serveti günün koşullarına uygun olarak yeniden değerlendirmek gerekir.Zira  zararın neredesinden dönersen kârdır. Çocuklar sabah akşam servis ne zaman gelecek diye yollarda beklemez, kendi köyünde ,kendi okulunda egitimine devam eder.Ne diyelim HAYDİ  HAYIRLISI...