Kara Kış...
Hamit KİRAZ
Kara Kış...
kara günün dostu olmaz.
Ah be, şu kış bir geçse…
Her kış deriz aynısını.
Ah bir bahara çıksak diye avuturuz kendimizi,
Geçsin de sanki bir daha gelmeyecekmiş gibi.
Birçok canlı kış uykusuna yatar,
Sanki hiç yaşamamış gibi.
Kışın hastalıklar artar, ölümler çoğalır.
Sanki öc alır bizde.
Kış, çaresizlerin kaderidir.
Hapishanedir kış,
Hüzündür…
Fakirin yüreğini daraltır,
İçini üşütür.
Kış merhametsizdir üst baş ister,
odun ister, kömür ister;
Yırtık ayakkabıyı vurur insanın yüzüne.
Utanmazdır zalimdir.
Çocuğun ayağındaki deliği görür,
Babanın cebindeki parayı,
Ananın bohçasındaki yokluğu sayar.
Kış ister de ister…
Fakirin elinde ne varsa alır bunaltır.
Yetmez;
Bir de sabrını ister
