Köy Okulları...
Köy okulları nihayet yeniden eğitim ve yaşam merkezi olarak açılıyor.
Eskiden köy okulları vardı , daha sonra kapatıldı. Şimdilerde yanlıştan geri mi dönülüyor?
Bir zamanlar köye okul açılacak, okuma yazma öğrenilecek ,köye kültür gelecek, köye bilgi gelecek heyecanıyla köylüler binbir uğraşlarla okullar yaptırdılar. Insanlar çocuğunu okutmak için imza toplayip, Milli Eğitim'e müracaat ederlerdi.Milli Egitim en az 9 öğrenci getirin derdi. Köylü buna tamam derdi. Bu defa ödenek yok, köyde bir göz ev bulun denirdi. Köylü gider bir odası fazla olan köylüye yalvarır ve bir ev bulurlardı. Sonra köye ögretmen verirlerdi. Bu defa lojman yok...Köylü,öğretmene de bir ev bulur, öğretmeni her gece birisi misafir eder, yemeğini yedirirdi.Öğretmen köyde kalsın ki çocukları okutsun diye elinden geleni yapardı.
Biz Okumadık Bari Çocuklarımız Okusun Düşüncesi Yaygındı.
Bu konuyla ilgili bir anımdan bahsetmek istiyorum. Köyümüzün Atalar Darıderesi mezrasında okul yoktu. Okul için Milli Eğitim bir göz ev bulun öğretmen verelim demiş .
Komşular da Alo (Ali) dayının bir odası fazla rica edelim, okula versin deyip rica ediyorlar. Alo dayı" yok" diyor."Kazmayı vurur, yıkar yine vermem"dermiş. Neyse yine birgün Alo dayiyla bir aradayız... Şehirden lise cağlarındaki torunu Ali İlhan ve arkadaşı, amcam oğlu Abuzer Kiraz köye gezmeye geldiler.O zaman da okul kıyafetleri takım elbise,kravat...Biz de yine okulla ilgili konuşuyorduk.Daha onlar kendilerini tanıtmadan Alo dayı "Bunlar kim" dedi? Biz de Milli Eğitimden gelmişler senin evi okula uygun görmüşler, beğenmişler dedik. Yine ayni şeyi söyledi. "Yıkarım yine de vermem" dedi.
Bu arada Alo dayının askerlik yapmadığını (bakaya) olduğunu bilen uyanık birisi; "Senin askerlik durumun var ,karşı çıkma sakın, bir şeyler verelim gitsinler"dedi.Alo dayının kolunu tutup, biraz uzaklaştırdı. Elini cebine at,ne istiyorlarsa ver gitsinler dedi Sonra güldük.
Şaka olduğunu anlayıp rahatladı.Daha sonra Alo dayıyı ikna ettik. Okul yapılana kadar bir göz odasını sınıf yaptık. Öğretmen geldi. Ona da bir göz ev bulduk. Artık okul var, öğretmen var ,çocuklar okuyor...Ancak yeterli değil.Müracaat üstüne müracaat ,gel git uğraş, bir derslik, bir de lojman devlet tarafından yapıldı.
Sonradan taşımalı egitim olunca birçok köyde olduğu gibi bu okul da, lojman da atıl bir şekilde kaldı.Bu büyük bir milli serveti günün koşullarına uygun olarak yeniden değerlendirmek gerekir.Zira zararın neredesinden dönersen kârdır. Çocuklar sabah akşam servis ne zaman gelecek diye yollarda beklemez, kendi köyünde ,kendi okulunda egitimine devam eder.Ne diyelim HAYDİ HAYIRLISI...